Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Χριστιανική παιδαγωγία. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Ὁ Ἅγιος Γέρων Πορφύριος

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μπάτσκας , κ. Ειρηναίου Μπούλοβιτς

Ο Κλείτος Ιωαννίδης συνομιλεί με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μπάτσκας , κ. Ειρηναίο Μπούλοβιτς

Κ.Ι.: Οι Γέροντες στην Ορθοδοξία είναι οι φωτεινοί στύλοι, που καθοδηγούν τους ανθρώπους στο δρόμο της σωτηρίας, εκεί που ο Χριστός ζητά. Γι’ αυτό, όσα και ν’ ακούσει ένας γι’ αυτούς, όσα και να πληροφορηθεί για την αγία βιοτή τους, είναι ελάχιστα μπροστά στο μεγαλείο της αγιότητάς τους. Κι είμαστε ξεχωριστά συγκινημένοι , που για το μεγάλο Γέροντα των ημερών μας Πορφύριο θα μας μιλήσει και ο Σέρβος Μητροπολίτης Μπάτσκας κ. Ειρηναίος Μπούλοβιτς, ο οποίος τον γνώριζε για αρκετά χρόνια.

Ειρ. Μπ. : Είχα γνωρίσει τον μεγάλο Γέροντα πριν από αρκετά χρόνια , όταν ήμουν μετεκπαιδευόμενος στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως νεαρός ιερομόναχος τότε λειτουργούσα σε διάφορους ναούς και σε διάφορες Μονές της Αττικής γενικότερα. Έτσι, μαζί με κάποιους φίλους, πνευματικά τέκνα του Γέροντος Πορφυρίου , έτυχε να βρεθώ στο ταπεινό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στα Καλλίσια της Πεντέλης, όπου τότε έμενε ο Γέροντας και να λειτουργήσω εκεί. Συνέχεια →

Κατηγορίες: ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΔΙΟΡΑΤΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑ | Ετικέτες: ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΔΙΟΡΑΤΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΠΑΤΣΚΑΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Πῶς βίωνε ὁ Ἅγιος Πορφύριος τόν πόνο Τοῦ Χριστοῦ

«περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ἐμοῦ»

H αγωνιώδης προσευχή του Ιησού Χριστού στον Κήπο της Γεθσημανή, συνεχίζεται μέχρι και στις μέρες μας, την συνεχίζει η Εκκλησία μας, οι Άγιοί της. Ο Άγιος Πορφύριος αγαπούσε πολύ αυτή την προσευχή, ζούσε με αυτή και μας την άφησε ως παρακαταθήκη για τη σωτηρία όλου του κόσμου. Από την παιδική του ηλικία είχε μια επιθυμία, μία ευχή. Ήθελε να πονά όπως ο Χριστός και να κουβαλά πάνω του τον πόνο όλου του κόσμου. Δεν απήλαυσε τίποτα από τα εγκόσμια και άφησε από πολύ νωρίς τα πάντα στα χέρια του Θεού. Δεν ήθελε να φαίνεται ποτέ κάτι δικό του, για να μην φαίνεται η προσπάθειά του. Συνεχώς ένα πράγμα τον βασάνιζε κι έλεγε: “Βλέπω πόσο πολύ μ’ αγαπάει ο Θεός και εγώ δεν μπορώ να τον αγαπήσω όσο κι Αυτός”.

Έτσι ο Άγιος Πορφύριος πορεύθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του μαζεύοντας τον πόνο όλων των ανθρώπων. Επιζητούσε τον πόνο και το κορμί του υπέφερε και υπέμενε αμέτρητες αρρώστιες. Ήθελε ο ίδιος να είναι το χωνευτήρι του πόνου όλου του κόσμου. Προσπαθούσε για τη σωτηρία όλων. Ήθελε “πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν”. Συνέχεια →